Spor, çocukların hem beden hem de duygusal, zihinsel ve sosyal gelişimlerinde oldukça önemlidir. Sağlıklı bir beden, ruh, etkili bir moral ve sosyal çevre spor sayesinde gerçekleştirilmektedir. İnsanların sağlıklı bir kişilik ve karaktere sahip olmaları, çevre ile olumlu iletişim kurmaları, zorluklara karşı mukavemet göstermelerinde okullarımız kadar sporunda olumlu etkisinin olduğu bilinmektedir. Gelişen teknoloji ve şehirlerdeki çarpık kentleşme uygulamaları çocukların oyun ve spor etkinliklerini sınırlamakta ve onları hareketsiz bir yaşama itmektedir. Sporun toplumlarda hak ettiği yeri bulması, bireylerin ilgi ve isteklerine uygun sporu yapabilmeleri, ilköğretimden itibaren onlara sunulacak olan sportif tesislerin ve alanların temin edilmesi ile oluşmaktadır.
Yani, bir ülkede sporun gelişip yaygınlaşmış̧ olduğunu anlayabilmek için, spor ortamlarının ve tesislerinin oluşturulmuş̧ olması ve sayıca yeterli olup olmadığına bakmak gerekmektedir. Bilindiği gibi spor ortamı, spor saha ve tesisleri, spor araç̧ ve gereçleri, spor öğreticileri ve yöneticileri ile sportif organizasyonlardan oluşmaktadır. Bu unsurlardan birinin ya da bir kaçının olmaması halinde o ülkede sporun sağlıklı bir gelişme göstermesinden bahsetmek mümkün olmayacaktır. Sporda kalkınma, bazı temel olgulara ihtiyaç̧ duyulduğu ve sonucunda öncelikle etkin bir spor politikası, eğitim ve yönetim düşüncesi, tesis planlaması ve organizasyon düşünceleri ile ön plana çıkmaktadır.
Sporumuzun en önemli meselesi, insanlarımıza her yerde spor yapabileceği duygu ve düşüncesinin yerleştirilememiş̧ olması, sporun geniş̧ halk kitlelerine yaygınlaştırılamaması ve mevcut bazı spor tesislerinin organize bir şekilde halka tam kapasite ile sunulamamasıdır. Özellikle okullarımızda bulunan tesislerin yetersizliği veya tesisi bulunan okullarımızdaki tesislerin de halkımıza yönelik verimli bir şekilde kullanılmaması ülkemiz için en büyük sıkıntıların başında gelmektedir.
Buna bağlı olaraktan, çocukların öğrenim hayatlarında spordan ne kadar yararlandıkları, sporu nasıl değerlendirdikleri hep tartışma konusudur. Okullarımızdaki spor eğitimindeki tesisleşme oranlarının yetersizliği sonucu, lise yıllarının sonuna kadar geçen süreçte, birçok çocuğumuz ve gencimizin hiçbir spor tesisi ve rekreasyon alanı ile tanışmadan, sosyal hayata atılmaktadırlar. Benim ilköğretim yıllarımdan itibaren bulunduğum tüm okullarda toprak da olsa mutlaka spor yapılabilecek tesis veya rekreasyon alanları mevcuttu. Günümüzde ise okullarımıza baktığımız zaman, bu boş bulunan alanları sportif veya kültürel tesis yapmak yerine, deslike dönüştürme işlemlerini görüyoruz. Bunun tam tersi ise, bazı okullarda bulunan sportif tesislerinde okul saatleri dışında hiçbir şekilde kullanılmadığı veya kullandırılmadığıdır. Bu durum da çocukların ve ülkemizin sportif gelişimini olumsuz olarak etkilemektedir.
Sağlığımızın ne kadar değerli olduğunu öğrendiğimiz bu pandemi sürecinde, gelecek nesillerimizin daha sağlıklı gelişim gösterecekleri okul ortamlarının yanı sıra, okullarımızın sportif açıdan daha da geliştirilip, mevcutlarında tüm bireylerle paylaşımcı bir ruha dönüşmesi dileği ile.
